H γυμνή αλήθεια!

Είναι γυμνό...

..ναι είναι..δεν υπάρχει αμφιβολία.

Φαίνονται άλλωστε ακάλυπτα σημεία..λείπουν ρούχα, εσώρουχα.

Τολμηρό θα έλεγα..αλλά...είναι προσβλητικό;

Πολλοί θα απαντήσουν ναι, πολλοί όχι...οι απόψεις διίστανται.

Γιατί ως γνωστόν..η ομορφιά βρίσκεται πάντα στο μάτι του παρατηρητή!!!

..Κάποιοι το έχουν κάνει, άλλοι θα το κάνουν κάποια στιγμή..

μερικοί το επιθυμούν μα δεν θεωρούν τον εαυτό τους αρκετά sexy(!)...και ορισμένοι το βρίσκουν αποκρουστικό!

Και μόνο επειδή "ιντριγκάρει" πολύ κόσμο θεωρώ πως αξίζει ένα άρθρο, και μια "εν τω βάθη διατριβή" η ΤΕΧΝΗ που ονομάζεται αισθησιακή φωτογράφιση..!

Το consept..απλό.

Ένα "μοντέλο".

  Ένας φωτογράφος.

    Μια φωτογραφική....

....αυτό θα έλεγε κάποιος, που βλέπει μια έτοιμη αισθησιακή φωτογραφία χωρίς να γνωρίζει πόση δουλειά, πραγματική ΕΡΓΑΣΙΑ, κρύβεται πίσω από ένα τέτοιο αποτέλεσμα.

Και δεν εννοώ Photoshop!

Πάντα υπήρχε η αισθησιακή απεικόνιση του ανθρώπου.

Πιο παλιά σε καμβά. Πολλοί ζωγράφοι επέλεγαν μια "γυμνόστηθη κορασίδα", για να εμπλουτίσουν τους πίνακες τους. Δήλωναν λάτρεις της ομορφιάς του ανθρώπινου σώματος και ταυτόχρονα το παρουσίαζαν σαν κάτι απολύτως φυσιολογικό. Με αποτέλεσμα να θεωρείτο τέχνη η αισθησιακή πινελιά τότε....μα και τώρα.

Σημείωση 1η: Η αισθησιακή φωτογράφιση είναι Τέχνη!

Ας επιστρέψουμε στο παρών.

Στην εποχή της φωτογραφίας λοιπόν τα πράγματα μπερδεύονται.

Γιατί, με την τεχνολογία να οργιάζει, τα σύγχρονα κινητά να είναι εξοπλισμένα μέχρι και με "πιστολάκι για τα μαλλιά"(!!) και την μόδα να θέλει, να δηλώνει ο κάθε κάτοχος μιας χ-ψ φωτογραφικής ο νέος David Lachapelle...

...είναι λίγο δύσκολο να βρεις έναν "Picasso ή έναν Renoir της Φωτογραφίας!"

Που θέλω να καταλήξω;

Σε αυτά που παίζουν τον κυριότερο ρόλο σε μια αισθησιακή φωτογράφιση: το μάτι για την μαγεία της στιγμής, την φαντασία του φωτογράφου και την ικανότητα του να κάνει το κάθε "μοντέλο" να αισθανθεί άνετα..να χαλαρώσει. 

Κοινώς...το ταλέντο. Τελεία.

Ο κατάλληλος αρτίστας του φακού μπορεί να βγάλει ένα τέλειο αποτέλεσμα! Ειδικά αν υπάρχει από πίσω ένα Τeam το οποίο αναλαμβάνει κομμάτια όπως το μακιγιάζ, το σκηνικό και τον σωστό φωτισμό. Εξίσου σημαντικό ρόλο παίζουν ο χώρος για να υπάρχει η κατάλληλη άνεση και ο "εξοπλισμός".

Φυσικά, πριν από το shooting υπάρχει πάντα μια πρώτη επαφή και μια συζήτηση μεταξύ "μοντέλου" 

και φωτογράφου για να καθοριστεί τι θα γίνει. 
Τι θέλει, και τι μπορεί να κάνει ο καθένας.

Έτσι θα δημιουργηθεί μια άνεση μεταξύ των 2 πλευρών..μια εμπιστοσύνη.
Θα σπάσει ο πάγος!
Επίσης θα πρέπει να διευκρινιστεί αν πρόκειται για διαφημιστική καμπάνια μιας εταιρίας, για περιοδικό ή για προσωπικές φωτογραφίες. 
Παίζει σημαντικό ρόλο γιατί αλλάζουν οι απαιτήσεις και στο μοντέλο, μα και στον φωτογράφο!

Σημείωση 2η: Η αισθησιακή φωτογράφιση απαιτεί ταλέντο, 
προεργασία, συνεργασία 
και "κατάλληλο εξοπλισμό"!

Τώρα ότι αφορά το μέλλον...είναι στο χέρι του καθενός να ενημερωθεί σωστά!

Γεννιούνται ερωτήματα όπως:

1. "Πρέπει να έχω το τέλειο σώμα;"

2. "Θα φαίνονται οι επίμαχες περιοχές;"

3. "Πως θα γδυθώ μπροστά σε κόσμο;"

4. "Τι θα πει ο/η σύντροφός μου;"

και μιας και είμαστε στην Ελλάδα το κλασικό:

5. "Τι θα πουν αυτοί που θα τις δουν;"

Ακόμη και σε όλα αυτά λοιπόν υπάρχουν απαντήσεις...

1. "Όχι δεν πρέπει να υπάρχει το "τέλειο σώμα". Ένας ικανός φωτογράφος             μπορεί με την βοήθεια του φωτός να δημιουργήσει την κατάλληλη ατμόσφαιρα
    η οποία σε συνδυασμό με την ανάλογη πόζα, μπορεί να προσφέρει το "τέλειο  αποτέλεσμα".Και στην τελική το σώμα μας είναι...το αγαπάμε...γιατί υπάρχουν και αυτές οι στιγμές!!!"

2. "Το αν θα φαίνονται οι επίμαχες περιοχές είναι καθαρά θέμα της συμφωνίας και του consept. Γι αυτό είναι αναγκαία η πρώτη επαφή και η συζήτηση."

3. "Εφόσον δημιουργηθεί μια κατάλληλη χημεία στην πρώτη επαφή και συμφωνήσουν και οι 2 πλευρές..

θα υπάρχει και η άνεση κινήσεων στο shooting. 

             Σίγουρα δεν θα έχει ο φωτογράφος αντίρρηση να συνοδευτεί το μοντέλο από δικό του άτομο..

...εξ'άλλου...μπορούν να ποζάρουν και ζευγάρια!"

4. "Μια επαγγελματική φωτογράφιση με "μοντέλο" την/τον σύντροφο μας είναι μια τολμηρή αλλά και ευχάριστη αλλαγή στην καθημερινότητα. 
    Ποιος θα έλεγε όχι σε ένα διαφορετικό "δώρο" για τα γενέθλια, την επέτειο, 
ή για απολύτως κανέναν λόγο, 
με αισθησιακές φωτογραφίες από τον άνθρωπο που αγαπάει;"

5. Δύο περιπτώσεις υπάρχουν: Ή θα τους αρέσει πάρα πολύ και θα σας ζητήσουν το τηλέφωνο του φωτογράφου..ή δεν θα τους αρέσει...

...σας νοιάζει;;;

Σημείωση 3η: Η αισθησιακή φωτογράφιση είναι η τόλμη...να                      δεις την δική σου γυμνή αλήθεια από...άλλη οπτική γωνία....!

Τέλος..θα ήθελα να ευχαριστήσω τον εξαιρετικό φωτογράφο και φίλο μου  Ioannis G. Pápas (@ioannisfineart)  για την βοήθεια του σε αυτό το άρθρο. Μου έλυσε τις απορίες και μου προσέφερε μια ματιά "εκ των έσω" σε κάτι πολύ όμορφο αλλά και παρεξηγημένο...

...γιατί όπως συνηθίζει να λέει ο ίδιος:

Με μια πενιά....θυμάμαι..!

Λένε πως..η μουσική σε ταξιδεύει, σε κάνει να νιώθεις όμορφα...σε κάνει να ξεχνάς, σου απαλύνει τον πόνο και σου κρατάει συντροφιά...
Αν λοιπόν είναι όμορφο να σε σκεφτεί κάποιος και να σου αφιερώσει ένα τραγούδι....πόσο ευτυχισμένος θα είναι ένας άνθρωπος που έχει αφιερώσει την ίδια του την ζωή στην μουσική...;

Ο Παναγιώτης Τσαβλίδης ένιωσε το πρώτο "σκίρτημα" για το μπουζούκι σε μικρή ηλικία. Αυτό το όργανο που υπηρετεί εδώ και πάνω από πενήντα χρόνια, μπήκε κυριολεκτικά με την πρώτη ματιά στην ψυχή του ένα απόγευμα στους δρόμους της Δράμας..και από τότε..το κρατάει στην αγκαλιά του..!!

Εκτός από βιρτουόζος στο είδος του στην νυχτερινή ζωή της Θεσσαλονίκης και της Δράμας, κατασκευάζει μπουζούκια εδώ και 16 χρόνια για συγγενείς, φίλους και όσους μοιράζονται την ίδια αγνή αγάπη για την μουσική. Έτσι, τον επισκέφθηκα με απερίγραπτη χαρά και δέος στο εργαστήρι του, όπου δέχθηκε να μου μιλήσει για όλα αυτά που στιγμάτισαν με τον καλύτερο τρόπο την ζωή του.

"Πως ξεκίνησε αυτή η ιστορία αγάπης γι'αυτό το όργανο κύριε Παναγιώτη;"

"Πάνε 53 χρόνια...37 έπαιζα ως μουσικός και 16 κατασκευάζω το μπουζούκι. Είναι η πρώτη μου αγάπη!

Θυμάμαι χαρακτηριστικά την στιγμή που το αντίκρισα.. Πιτσιρικάς εγώ τότε γύρω στα 12, πήγαινα γυμνάσιο.Έτυχε να περάσουμε με την παρέα μου μπροστά από τον κινηματογράφο όπου υπήρχε μια αφίσα με τον Νίκο Ξανθόπουλο να κρατάει ένα μπουζούκι. 

Αυτό ήταν..κόλλησα! Η παρέα μου είχε φύγει μα εγώ δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από το όργανο. Ήταν γραφτό βρε παιδί μου..

Και από τότε το κρατάω στην αγκαλιά μου!"

"Έχεις "υπηρετήσει" το μπουζούκι ως οργανοπαίκτης μα και ως κατασκευαστής. Τι θεωρείς πιο ευχάριστο;"

"Εξαρτάται το στάδιο της ηλικίας..(γελάει)! 

Δηλαδή όταν ήμουν 20 χρονών ή 30 ήθελα να παίζω μουσική. Με ευχαριστούσε πολύ. Όσο μεγαλώνει όμως ο άνθρωπος έρχονται και άλλα πράγματα στο μυαλό του. Να κάνει οικογένεια, να φύγει από την νύχτα. 

Και ευτυχώς μπορώ να πω, είχα πάντα την περιέργεια της κατασκευής. Είμαι λοιπόν ευλογημένος που κατάφερα, μόνος τελείως και αυτοδίδακτος, να υπηρετήσω το μπουζούκι και σε αυτό το στάδιο της ηλικίας μου. 

Με ευχαριστούν και τα δύο εξίσου πολύ!"

"Τι κρατάς από την εποχή που έπαιζες μπουζούκι; Τι θυμάσαι και νοσταλγείς;"

"Θυμάμαι τις πολλές και καλές συνεργασίες που είχα τότε στην Θεσσαλονίκη. Από εκεί ξεκίνησε η καριέρα μου το '71. Συνεργάστηκα με πάρα πολλούς τραγουδιστές, από το λαϊκό στερέωμα κυρίως. Με τον Πασχάλη Τερζή στο ξεκίνημα του για παράδειγμα..έχω πραγματικά καλές αναμνήσεις από τότε και δεν θέλω και δεν μπορώ να ξεχωρίσω καμία. Πέρασα πάρα πολύ όμορφα, και το σίγουρο είναι πως αν γινόμουν 20 χρονών ξανά..πάλι μουσικός θα διάλεγα να γίνω!!"

"Γέννημα θρέμμα Δραμινός, με καριέρα στην Θεσσαλονίκη της "καλής εποχής"..τι σε έκανε να γυρίσεις στην Δράμα; Την ξεχωρίζεις σαν πόλη;"

"Τι να πω βρε παιδί μου..ξυπνάω το πρωί και ακούω τα πουλιά να κελαηδούν και τα δέντρα να κουνιούνται. Αυτό δεν το έβλεπα εκεί. Είμαι άτομο ρομαντικό. Δεν μπορώ να ζήσω σε μεγάλη πόλη. Πήγα για καθαρά επαγγελματικούς λόγους. Δεν λέω πέρασα ωραία χρόνια, μα στο μυαλό μου είχα πάντα την επιθυμία να γυρίσω κάποια στιγμή. Και ειδικά όταν άρχισα να σκέφτομαι την κατασκευή. Γιατί κοίταξε..θέλεις τον χώρο σου, την ηρεμία σου, το μυαλό πρέπει να είναι ξεκούραστο γιατί δημιουργείς από το μηδέν κάτι τόσο σημαντικό..ένα όργανο μουσικής!

Οπότε ναι την ξεχωρίζω την πόλη μου και το χωριό μου."

"Αν σου ζητούσε ένας νέος μουσικός μια συμβουλή τι θα του έλεγες;"

"Πριν την συμβουλή, θα τον ρωτούσα αν αγαπάει αυτό που κάνει. Και αν μου απαντούσε ναι, θα τον συμβούλευα να κλείσει τα αυτιά του να προχωρήσει και όλα θα πάνε καλά. Αν πραγματικά το αγαπάει αυτό που κάνει, αν το γουστάρει πως το λένε, δεν υπάρχει περίπτωση να μην προχωρήσει. Φυσικά το γνήσιο της υπόθεσης είναι το ταλέντο. Πρέπει να υπάρχει. Από εκεί και πέρα όμως, με σκληρή δουλειά, πείσμα και πίστη στις ικανότητες του μπορεί να πετύχει. Ακόμα και στις δύσκολες αυτές στιγμές για καλλιτέχνες δεν μπορεί κανένας να προσπεράσει έναν βιρτουόζο στο είδος του. Έτσι το βλέπω εγώ. Αγάπη για αυτό που κάνεις, δουλειά πάνω σε αυτό και τίποτα δεν σε σταματά."

"Θα άλλαζες κάτι σε όλη την πορεία σου;"

"Τι να αλλάξω; Όχι. Εμείς γίναμε μουσικοί γιατί την γουστάραμε την μουσική! Και αφιερωθήκαμε εκεί παρ'όλες τις δυσκολίες και τις αντίξοες συνθήκες. Γιατί εμείς ήμασταν εργάτες μουσικοί! Δουλεύαμε κάθε μέρα, αν ακολουθούσαμε κάποιο όνομα. Δεν σκεφτήκαμε ούτε τα μεροκάματα ούτε τα χιλιάρικα. Αυτά ήρθαν από μόνα τους στην πορεία. Μπορώ να πω πως η δική μου η γενιά έκανε το μεράκι-επάγγελμα. Και τι θα ήταν καλύτερο από αυτό; Τίποτα δεν θα άλλαζα."

"Κατασκευάζεις ένα ολόκληρο μπουζούκι από το μηδέν. Μια τέχνη που έχει σχεδόν εξαλειφθεί. Θα ήθελες να πεις κάτι πάνω σε αυτό;"

"Ήθελα να πω κάτι σε όλους όσους θέλουν να ασχοληθούν με ένα μουσικό όργανο. Τα περισσότερα όργανα που κυκλοφορούν στην αγορά είναι άγνωστης προελεύσεως. Και τα περισσότερα μπουζούκια είναι τα λεγόμενα "τουριστικά", που δεν έχουν καμία σχέση με αυτά που κάνει κάποιος κατασκευαστής κομμάτι-κομμάτι. Ούτε στον ήχο, ούτε στην ποιότητα. Αυτά είναι για τους τουρίστες που δεν θέλουν να ασχοληθούν επαγγελματικά. Θα συνιστούσα λοιπόν στα νέα παιδιά που ξεκινούν τώρα να το αποφύγουν αυτό. Να ρωτήσουν τον δάσκαλο τους, να ενημερωθούν και να πάρουν ένα ΚΑΛΟ όργανο που θα τους βγάλει ασπροπρόσωπους. Υπάρχουν καλά όργανα που είναι σχετικά οικονομικά. Η ποιότητα όμως παίζει τον μεγαλύτερο ρόλο. Σε οποιοδήποτε όργανο. Και είναι κρίμα τα παιδιά να μην έχουν τα κατάλληλα εφόδια για την σταδιοδρομία τους."

Ένα μεγάλο, πελώριο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στον κύριο Παναγιώτη Τσαβλίδη για τον χρόνο, την ειλικρίνεια και την αγάπη που μου μετέδωσε, σε μια εποχή όπου οι αξίες λιγοστεύουν...

Η συνέντευξη έγινε στο εργαστήριο του στη Νέα Σεβάστεια Δράμας ανάμεσα σε χορδές, ξύλο και μπογιά, με ελληνικό καφέ και ήχους....λαϊκούς!

Μπορείτε να επισκεφθείτε την σελίδα του Παναγιώτη Τσαβλίδη στο Facebook (Panagiotis Tsavlitis) για να θαυμάσετε τις ατελείωτες δημιουργίες του. Μα και να δείτε βίντεο με τις δοκιμές των μπουζουκιών όπου δίνει μερικά ρεσιτάλ του σπάνιου ταλέντου του!

Μια μαντινάδα...πέντε αστέρων!!!

...ο ιδιοκτήτης, εμπνευστής και κλειδοκράτωρ του HYDRAMA GRAND HOTEL...

...μου έκανε εντύπωση είναι αλήθεια...

..και σε όλη την διαδρομή για το σπίτι μετά την συνέντευξη προσπαθούσα να ξεμπλέξω το κουβάρι μέσα στο μυαλό μου..

..έπρεπε να γράψω μερικές γραμμές για τον Μανώλη Λεδάκη..επιχειρηματία, επενδυτή, άνθρωπο..για το άτομο που μοιράστηκε μαζί μου κάτι παραπάνω από 2 ώρες στο στολίδι του, το "Hydrama Grand Hotel".

Ο επιχειρηματίας κος Λεδάκης με ξενάγησε με ενθουσιασμό, δέος και περηφάνια σε όλο το μήκος και πλάτος του πεντάστερου Ξενοδοχείου του, στην περιοχή της Αγίας Βαρβάρας στην Δράμα. Μου επισήμανε την κάθε λεπτομέρεια του φανταχτερού αυτού κτιρίου, τις ανεπανάληπτες ανέσεις του μα και τις δυσκολίες και τα εμπόδια που έπρεπε να ξεπεράσει...για να θαυμάζει πλέον ο κάθε Δραμινός ( και μη ) την μεταμόρφωση μιας Καπναποθήκης σε κάτι πολύ όμορφο...

....από κάθε οπτική γωνία...μια οπτασία..
δεν χάνει ούτε λίγο από την αίγλη του...

Από την άλλη....ο Μανώλης...μου μίλησε για το ξεκίνημα του, για αυτά που αισθάνθηκε όταν άνοιξαν οι πόρτες του κτιρίου αυτού, για τα νέα του πρότζεκτ και την κατάσταση στην χώρα...

...μου θύμισε πόσο σημαντική είναι η οικογένεια..γιατί νιώθει την Δράμα σαν το σπίτι του...μου μίλησε για την δική του "ωραία Ελένη".....και μου εξήγησε για ποιο λόγο πρέπει οι νέοι να σταματήσουν να...κάνουν καφέ!!!!

....τελικά....ήταν τόσο απλό....ο Μανώλης Λεδάκης είναι το
 "Hydrama Grand Hotel"...!!!

..αν το Ξενοδοχείο συνδέει Ιστορία και Πολυτέλεια...τότε ο Μανώλης Λεδάκης είναι ο άνθρωπος που κρατάει και τιμά τα ιδανικά και την παράδοση και ταυτόχρονα ένας επιτυχημένος και ξακουστός επιχειρηματίας...

αν το Ξενοδοχείο είναι πλέον υπερπολυτελές...μα έχει κρατήσει τον σκελετό του...τα θεμέλια του...

..έτσι και ο χαμογελαστός Κρητικός κάτω από την "πανοπλία" του επιχειρηματία..κρύβει όλα αυτά που με έκαναν να νιώσω όμορφα εκείνη την ημέρα...την εγκάρδια χειραψία..τα σταράτα λόγια..την αφοσίωση ενός ανθρώπου σε αυτό που αγαπά...και αυτήν την υπέροχη απλότητα που σε καθηλώνει...

Μέσα σε ένα πολύ καλό κλίμα λοιπόν..στο Foyer του "Hydrama Grand Hotel" απαντήθηκαν 7+1 ερωτήσεις...και όχι μόνο..

Πως αποφασίσατε να επενδύσετε σε αυτό το Project;

"Μπορώ να πω ότι ήταν κάτι εντελώς τυχαίο. Ήταν το 2004 όταν ήρθα για μια επίσκεψη και πέρασα από αυτό το μέρος, είδα ότι πωλείται το κτίριο, μου άρεσε και το αγόρασα με "ελαφρά τη καρδία". Τότε υπήρχαν τα χρήματα, υπήρχε τρέλα πολύ (γελάει!) και η αγορά έγινε σαν επένδυση ακινήτου χωρίς να ξέρω την ιστορία του κτιρίου. Το μόνο που γνώριζα ήταν ότι παλιά υπήρξε καπναποθήκη.

Μα όταν μου άνοιξαν την πόρτα και μπήκα μέσα νόμιζα ότι μπήκα στην "Αγία Σοφία". Συγκινήθηκα!!

Εγώ που δεν ξέρω από καπναποθήκες και δεν είμαι από εδώ αισθάνθηκα ότι αυτό το κτίριο δεν έχει τιμή...είναι ανεκτίμητο!!

...παλαιά αρχεία καταγραφής της Καπναποθήκης κοσμούν την είσοδο...
για τους Δραμινούς μοιάζει οικογενειακό κειμήλιο, μιας και ουκ ολίγοι αναγνώρισαν με συγκίνηση
 το όνομα και την γραφή λατρεμένων συγγενών τους...

Ενδιαφέρθηκα, μου έδωσαν τα σχέδια και έκανα την προσφορά μου χωρίς να γνωρίζω τι θα το κάνω. Το 2004 ήταν καλές εποχές, υπήρχαν ακόμη δουλειές και όπως ανέφερα το πήρα σαν επένδυση. Δούλευα πολύ, δουλεύω ακόμη και αγόραζα ότι υπήρχε...Το 2009 λοιπόν συζήτησα με τον αρχιτέκτονα Στυλιανίδη Αντώνη, του είπα ότι έχω ένα ακίνητο στην Δράμα και πρότεινα να έρθουμε στην Δράμα να το δούμε και να αποφασίσω τι θα το κάνουμε.

Το πόρισμα βγήκε γρήγορα..Ξενοδοχείο!!!

 Ρόλο έπαιξε σίγουρα η περιοχή, το τοπίο, τα νερά και η πρόκληση να μετατρέψουμε ένα μνημείο σε ξενοδοχείο."

Τι εισπράττετε από τον κόσμο της Δράμας;

"Από τον κόσμο της Δράμας, τον κοινό κόσμο της Δράμας.... μια χαρά.. κανένα πρόβλημα...νιώθω σαν στο σπίτι μου. Είναι άψογοι, έχω φιλοξενηθεί, έχω κάνει φίλους και δεν έχω κανένα πρόβλημα...μα κανένα. Δεν νιώθω, ειλικρινά σου μιλάω, καθόλου ξένος.. Είναι πάρα πολύ καλός κόσμος, θηλυκοί - αρσενικοί!!"

Άλλαξε κάτι στο σχεδιασμό του ξενοδοχείου κατά τη διάρκεια της κατασκευής; Τι δυσκολίες αντιμετωπίσατε;

"Ο σχεδιασμός ήταν από την αρχή ο ίδιος. Ο αρχιτέκτονας που έκανε την μελέτη έκανε ΜΕΛΕΤΗ, όχι απλά για να πάρω την άδεια, η οποία εφαρμόστηκε κατά γράμμα. Και θα σου πω και αυτό που σε ενδιαφέρει, ο αρχιτέκτονας δυσκολεύτηκε πάρα πολύ επειδή δεν ήθελε να κρύψει κανένα δομικό στοιχείο μέσα σε τοίχους ή σε κοινόχρηστους χώρους. Οπότε κρατήθηκαν όλα τα δομικά στοιχεία εμφανή, στα δωμάτια αλλά και σε όλους τους χώρους. Αυτό το κτίριο, λέω πάντα, συνδυάζει την ιστορία με την πολυτέλεια!!!

...το παλιό μέσα στο καινούριο..!!
σε ένα από τα δωμάτια μπορεί κανείς να δει τον μηχανισμό
του παλιού ασανσέρ της Καπναποθήκης..

Δυσκολευτήκαμε πάρα πολύ στην κατασκευή ακόμη και στα  ηλεκτρομηχανολογικά διότι για να περάσει ένα καλώδιο δεν μπορούσαμε να τρυπήσουμε απλά ένα ξύλο, έπρεπε να περάσει μέσω Λονδίνου για να φτάσει φως εκεί!!! Το κόστος ήταν τριπλάσιο σχετικά με μια συμβατική κατασκευή. Αν το κάναμε καινούριο αυτό το ξενοδοχείο θα κόστιζε 5 - 6 εκατομμύρια το πολύ, και πήγε στα 17.

Ένα εκατομμύριο πενήντα χιλιάδες κόστισε συνολικά η αντιπυρική προστασία των ξύλων, για να τα προστατεύσω από την φωτιά. 12.000 τετραγωνικά ξύλου... τεράστιο νούμερο.

Θέλω να μάθεις και κάτι ακόμη. Καθ ' όλη τη διάρκεια της κατασκευής υπήρχε ημερολόγιο έργου στο οποίο καταγράψαμε ποια άτομα δουλεύανε, τι δουλειά κάνανε, τουλάχιστον 25 φωτογραφίες από τις δουλείες της ημέρα και τρίλεπτο βίντεο. Αυτά σε καθημερινή βάση. Έχουμε ένα βίντεο 5 ωρών, το οποίο συμπήξαμε σε μία ώρα και σαράντα λεπτά και θα παρουσιαστεί σε όλο τον κόσμο, όχι μόνο της Δράμας, θα καλέσουμε τεχνικά επιμελητήρια κλπ, για να προβάλλουμε πως ξεκίνησε το έργο και πως τελείωσε."

...ένα μικρό δείγμα πολυτέλειας..

το αλατοσπήλαιο με..αλάτι Ιμαλαϊων, αίθουσες ατομικής φροντίδας,

φινλανδική σάουνα, γυμναστήριο, κομμωτήριο καθώς και άριστη ενημέρωση και εξυπηρέτηση σας εγγυώνται

απόλυτη χαλάρωση!!

Πείτε μου δυο λόγια για τον Μανώλη Λεδάκη και την φιλοσοφία του.

"Θα σου μιλήσω για τον εαυτό μου...Μου αρέσουν οι προκλήσεις!!!! Εμένα τα εύκολα δεν μου αρέσουν.. Εγώ θέλω τα δύσκολα!! Εκεί που δεν πάνε οι άλλοι, πάω εγώ.. Δε με ενδιαφέρει να ανοίξω ένα καφέ έτσι για να πω ότι άνοιξα κάτι.. θα ανοίξω κάτι το οποίο δεν μπορεί να ανοίξει άλλος και έχει δυσκολίες.. Πάντα θέλει και λίγη τρέλα.. δουλειά και όρια!!"

..ο Μανώλης Λεδάκης χαλαρώνει στο Foyer του Ξενοδοχείου μπροστά από έργα του γνωστού Δραμινού Ζωγράφου Νικόλα Φωτιάδη...

Τι project ετοιμάζετε μετά το "Hydrama";

"Πρώτα από όλα ξεκούραση, να χαλαρώσω...Και για μετά υπάρχει ένα έτοιμο μεγάλο project. Είχα κάνει μια αγορά ενός ακινήτου τότε, εκείνη την εποχή που αγόραζα ακίνητα, 50 στρεμμάτων μέσα στο Ηράκλειο. Ήταν μεγάλη ευκαιρία και σχεδιάζω να γίνει ιδιωτική κλινική για την καταπολέμηση του καρκίνου με πρωτόνια. Αν μπεις στο site ΤΑΧΥΔΟΜΗ ( http://www.tachydomi.gr/el/ ) θα το βρεις επάνω αριστερά γράφει: "Έργα προς ανάπτυξη." Ένα project είναι αυτό, ένα άλλο είναι το νοσοκομείο και μετά είναι ένας οικισμός με βίλες. Αυτά είναι τα επόμενα βήματα αλλά θέλω να ξεκουραστώ πρώτα. Όλος ο προϋπολογισμός είναι γύρω στα 120 εκατομμύρια ευρώ."

Κατά πόσο επηρεάζουν τα γεγονότα εσάς και την εταιρία σας και τι θα προτείνατε για να ομαλοποιηθεί η κατάσταση;

"Η κατάσταση είναι δύσκολη..δηλητηριάζει τους πάντες. Δεν έρχονται επενδυτές..ξένοι επενδυτές για να επενδύσουν.

Για μένα προσωπικά παίζει πολύ μεγάλο ρόλο αυτό.

Μην πας μακριά, η Βουλγαρία γιατί αναπτύσσεται;

Αναπτύσσεται γιατί δέχεται τους επενδυτές με 10% φορολογία, πέρα από τα εργατικά που είναι φτηνά, και έτσι υπάρχει η επένδυση. Μόνο την φορολογία να μειώναμε στο 10% οι επενδύσεις θα υπήρχαν και πάρα πολλές μάλιστα. Ανεξάρτητα από τα εργατικά.. Όλο το θέμα είναι το φορολογικό, όταν σου παίρνουν 50 - 60 % φορολογία εκεί σταματάει η επένδυση. Τελειώσαμε. Σίγουρα το ξέρουν οι κυβερνώντες αλλά μάλλον έχουν κάτι άλλο στο μυαλό τους."

Υπάρχει κάτι το οποίο θα συμβουλεύατε έναν νέο ή καλύτερα ένα νέο επιχειρηματία;

"Να μάθουν να μην κάνουν μόνο καφέ!!!!!

Δεν είναι επιχείρηση να κάνεις καφέ και σουβλατζίδικα..Να μάθουν να ψάχνουν σε τι είναι καλοί και αν πιστεύουν σε αυτό μπορούν να προοδεύσουν και να κάνουν ότι θέλουν. Αλλά να μην μάθουν μόνο τον καφέ, δηλαδή ανοίξαμε καφενείο, ανοίγει ο απέναντι, ανοίξαμε περίπτερο, ανοίγει και ο απέναντι και τελικά δεν οικονομάει κανένας, έχουμε άδεια τα καφενεία. Δεν γίνεται όλη νύχτα να γυρνάμε και το πρωί να κοιμόμαστε!!! Έχουμε μάθει να κοιμόμαστε την ημέρα, εκεί που πρέπει να είμαστε παραγωγικοί..δεν γίνεται αυτό!! Της νύχτας τη δουλειά τη βλέπει η μέρα και γελά!! Δεν βγήκαν άστοχα οι παροιμίες..

Ότι και να κάνεις τη νύχτα το 99% είναι λάθος. Αν δεν ξυπνήσεις στις 6 - 7 το πρωί να κάνεις το μπανάκι σου, να πας στη δουλεία σου, να είναι το μυαλό καθαρό, ξεκούραστο, δημιουργικό...πως θα δημιουργήσεις; Εγώ δεν έχω ξενυχτήσει ποτέ.. δεν ξενυχτάω, ούτε τα πίνω...εγώ τον οχτάωρο ύπνο μου τον θέλω.. Είπαμε ο νέος πρέπει να βρει το ταλέντο του σε τι είναι καλός και να ασχοληθεί με αυτό, αλλά να το έχει πείσμα!! Όσο και δύσκολο να είναι λόγω εποχής, στα δύσκολα αποδεικνύεις ποιος είσαι, στα εύκολα κάνεις καφέ... "

...το "Roof Garden" όπου μπορείτε να απολαύσετε το δείπνο σας με πανέμορφη θέα..

..ο χώρος που σερβίρετε το πλούσιο σε ποικιλία πρωινό (κάποιοι το έχουν ήδη χαρακτηρίσει το πρωινό της ζωής τους!!)..

...και ένα από τα πολυτελή δωμάτια με περίσσιες ανέσεις..

Κοιτώντας πίσω...η πορεία ήταν καλή έως τώρα; Τι θα αλλάζατε αν μπορούσατε;

"Για μένα, στη ζωή μου, η πορεία μου ήταν πάρα πολύ καλή..Και νομίζω ότι οφείλεται κατά ένα μεγάλο ποσοστό στη γυναίκα μου. Γιατί με έχει στηρίξει πάρα πολύ. Όταν η γυναίκα σε στηρίζει στο σπίτι έχεις τη διάθεση να δημιουργείς..Όταν έχεις στο σπίτι γκρίνιες σου κόβεται η διάθεση για δημιουργία.. Εγώ δεν είχα γκρίνιες.. Έχω μια πολύ καλή γυναίκα, για μένα ηρωίδα.. η οποία με έχει στηρίξει... είναι ένα 80 % της επιτυχίας μου.. Το άλλο 20 % είναι η δημιουργικότητα που έχω και η εργατικότητά μου. Ξεκινήσαμε από το μηδέν "ΜΑΖΙ" τότε που ο Μάνος ήταν εργάτης στην οικοδομή και δεν έχει αλλάξει τίποτα στον χαρακτήρα μας, ούτε στο δικό της ούτε στο δικό μου.

Είμαστε μια χαρά και οι δύο. Τα παιδιά μας έχουν το ίδιο στυλ, χαμηλό προφίλ, δεν έχουν καβαλήσει το καλάμι, δουλεύουμε και όλη η ιστορία είναι η οικογένεια.

Εγώ στεναχωριέμαι πολύ όταν μου λέει ένα παιδί ότι χώρισε, του έχει κοπεί ο τσαμπουκάς, έχει προβλήματα. Τελειώνει η ψυχολογία του ανθρώπου. Είναι πεθαμένος.

Και κάτι άλλο, δεν πρέπει να μπερδεύουμε τη δουλειά με την οικογένεια. Εγώ ποτέ δεν μετέφερα τα της δουλειάς στο σπίτι. Όχι!!! Η γυναίκα μου ποτέ δεν ανακατεύτηκε στις αποφάσεις της δουλειάς μου...η γυναίκα χρειάζεται στην οικογένεια...μην το μπερδέψεις ποτέ αυτό..και νομίζω ότι αν αφιερωθεί ο ένας στην οικογένεια και ο άλλος στη δουλεία θα λειτουργήσει.. αν αφιερωθούν και οι δυο στην ίδια δουλειά θα χαλάσει.

Πίσω από έναν δυνατό άντρα υπάρχει μια δυνατή γυναίκα λένε και αυτό είναι αλήθεια..και εγώ τα οφείλω στην Ελένη μου!!! Στην γυναίκα που με στήριξε, με στηρίζει και μετά από 39 χρόνια της έχω ακόμη καψούρα....και δεν βάζω καμία άλλη γυναίκα πάνω από αυτήν...!!!"

από τα χαμηλά...στην κορυφή και δεν έχει αλλάξει τίποτα γι'αυτόν..
....ο ίδιος Μανώλης....

Η φωτογράφηση πραγματοποιήθηκε στο "Hydrama Grand Hotel" για τις ανάγκες της συνέντευξης. Ευχαριστούμε πολύ το JimmyJoe CreationTeam που έκανε ακόμη μια συνέντευξη με την συμμετοχή του...αριστούργημα!!! Περισσότερες υπέροχες δουλειές στη σελίδα του JimmyJoe Art Gallery στο Facebook μέσω του παρακάτω link:


https://www.facebook.com/jimmyjoeart/

Μην ξεχάσετε να κάνετε "like" στην σελίδα των καλλιτεχνών μας!!

...ένας αλλά special!!!

 ...τι κοινό έχουν η Δράμα, 

η ιστορική ομάδα της Λάρισας, 

ο "special one" πορτογάλος προπονητής Jose Mourinho,

μια trendy διακόσμηση ενός σπιτιού,

και ο Tom Cruise στο "Mission Impossible"...;

.....φυσικά τον Βασίλη Σαρακασίδη!!!

ο Βασίλης εκτός από πτυχιούχος διακοσμητής με πολύ καλές κριτικές...

είναι και προπονητής της Ε.Π.Σ Δράμας σε τοπικό επίπεδο,

στο οποίο είναι γνωστός ως ο άνθρωπος για τις "επικίνδυνες αποστολές."

 Δηλώνει"καψούρης" της μεγάλης ΑΕΛ την οποία και υποστηρίζει από πιτσιρικάς, με ίσως την μεγαλύτερη συλλογή εμφανίσεων ομάδας των "βυσσινί".

Και έχει σαν πρότυπο τον επιτυχημένο Πορτογάλο...να πούμε την αλήθεια..του μοιάζει και λίγο φυσιογνωμικά!!!

Μοιράστηκε μαζί μου έναν καφέ, τις προπονητικές του σκέψεις, αναμνήσεις... και μια ανακοίνωση...
...πρώτοι εμείς σαν "Μαγαζί...γωνία" έχουμε την αποκλειστικότητα να ανακοινώσουμε τον επόμενο σταθμό του Βασίλη Σαρακασίδη...και δεν είναι άλλος από την Ελπίδα Καλού Αγρού!!!

Βασίλη, ευχαριστώ για το χρόνο σου...ας μπούμε κατευθείαν στο "ψαχνό"...Πως αποφάσισες να ασχοληθείς με την προπονητική;

"Όταν αγαπάς το ποδόσφαιρο και έχεις καταλάβει ότι πλέον η καριέρα σου σαν ποδοσφαιριστής έχει τελειώσει, ψάχνεις τρόπο να μείνεις μέσα στα γήπεδα. Μου είχαν γίνει κάποιες προτάσεις από ομάδες, σε τοπικό επίπεδο, σε μικρή ηλικία στα 35 μου και έτσι ασχολήθηκα. Η πρώτη ομάδα που ανέλαβα ήταν η Καλλιθέα, μετά ακολούθησαν τα Κοκκινόγεια, η Πτελαία, τα Αμπελάκια, ο Αρκαδικός (ο οποίος ήταν τελευταίος βαθμολογικά, κάναμε το τρελό σερί των 8 νικών, μιας ισοπαλίας και μίας ήττας στις τελευταίες 10 αγωνιστικές, έτσι και σώθηκε), τα Κουδούνια και φέτος ομάδα μου ήταν η Μαυρολεύκη. Δεν έχω μετανιώσει για την επιλογή μου να γίνω προπονητής επειδή είναι κάτι που το αγαπάω και το κυνηγούσα."

Του ανήκει μια τεράστια συλλογή αυθεντικών εμφανίσεων παικτών 
της Α' και Β' Εθνικής Κατηγορίας Ποδοσφαίρου.

Πως αντιμετωπίζουν τα νέα παιδιά το ποδόσφαιρο;

"Λόγω ίντερνετ, facebook κτλ. τα παιδιά χάνουν το ενδιαφέρον τους να ασχοληθούν με το ποδόσφαιρο. Τους ενδιαφέρουν άλλα πράγματα. Ο αθλητισμός δηλαδή περνάει σε δεύτερη μοίρα. Όταν εμείς ήμασταν 16 - 18 χρονών παίζαμε σε ξερά γήπεδα με τις πληγές να μην επουλώνονται ποτέ. Έχουμε φτάσει σε σημείο να παρακαλάμε τους μικρούς να παρευρεθούν στην προπόνηση και συν της άλλης το κάθε παιδί που έρχεται θέλει να παίζει βασικός, δεν έχουν υπομονή. Ένα πράγμα που λέω πάντα είναι πως αν έβαζες τον κάθε παίχτη να γράψει την 11άδα θα έγραφε πρώτο τον εαυτό του. Για να δεις πόσο αψήφιστα το παίρνουν μερικές φορές και κλωτσάνε ευκαιρίες, θα σου πω ένα περιστατικό. Ο τότε αντιπρόεδρος της ΠΑΕ ΑΕΛ είχε φιλοξενηθεί από εμένα με σκοπό να δει ένα 15χρονο παίκτη του Αρκαδικού στον οποίο εγώ είδα, επειδή τον είχα και συμπαίκτη, τον επόμενο Παρασκευά Άντζα του δραμινού ποδοσφαίρου. Το παιδί δεν ήρθε καν να αγωνιστεί στο φιλικό παιχνίδι!!!!!!!!! Το γεγονός αυτό με στιγμάτισε και σίγουρα στιγμάτισε και τους ανθρώπους που έκαναν τόσα χιλιόμετρα για να τον δουν."  

...ο Βασίλης στο σπίτι του....δείχνει χρώμα...βυσσινί!!!

ΑΕΛ....Φανατικός οπαδός, πρώην συνεργάτης...αγάπη παράφορη;

"Η ΑΕΛ είναι η ομάδα της καρδιάς μου, πάνω από όλα ΑΕΛ. Είμαι ΑΕΛ από 5 χρονών, πιστεύω ότι είμαι από τους πιο φανατικούς οπαδούς αυτής της ομάδας, είναι η μεγάλη μου ποδοσφαιρική αγάπη.  Μάλιστα υπήρχε μια στενή επαφή με την ομάδα και καταφέραμε να στείλουμε κάποια νέα παιδιά, ηλικίας 14-16 ετών, να δοκιμαστούν και να κριθούν από τον εκάστοτε προπονητή αν μπορούν να κάνουν το "μεγάλο βήμα". Αυτό ήταν ένα μεγάλο σχολείο για μένα γιατί πραγματικά ήταν πράγματα τα οποία ζηλεύεις και λες ότι κάποτε θέλεις να φτάσεις και εσύ σε αυτό το επίπεδο."

....σούζα τ'αλογάκι..!

Τι πρέπει να έχει ένας προπονητής κατά τη γνώμη σου;

"Ο προπονητής πρέπει να είναι δάσκαλος, ψυχολόγος, καθοδηγητής και να μπορεί να διακρίνει: σε τι κατάσταση βρίσκονται οι παίκτες του, τι απαιτεί το κάθε ματς, και πως μπορεί να αλλάξει την ροή του παιχνιδιού από τον πάγκο ώστε να έρθει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Δηλαδή μπορεί στην ανάπαυλα να πρέπει να ηρεμήσεις τους παίκτες σου ή να κλείσεις την πόρτα των αποδυτηρίων και να σε ακούσει όλο το γήπεδο!!! Είμαι λάτρης της πειθαρχίας αλλά λέω πάντα ότι πρέπει οι παίκτες να χαίρονται το παιχνίδι. Τακτικά προτιμώ το 4-4-2 σε ρόμβο αλλά δεν μπορώ να το εφαρμόσω πάντα γιατί το εκάστοτε ματς απαιτεί άλλη διάταξη ή δεν υπάρχουν οι κατάλληλοι παίκτες για να αποδώσει αυτό το σύστημα. Σε γενικές γραμμές νομίζω ότι πρέπει να περάσω στους παίκτες να παίζουν πάντα για την νίκη ειδικά στα παιχνίδια με μεγαλύτερο αντίπαλο."

"....παίζω πάντα για την νίκη."

Έχει ταλέντα η Δράμα αυτή την στιγμή; Παίκτες ή προπονητές;

"Αυτή τη στιγμή είναι 2 - 3 παίκτες που ξεχωρίζουν. Ένας από αυτούς είναι ο Παρουτσής της Καλλιφύτου, ο οποίος αν πραγματικά προσέξει, όλο το μέλλον θα είναι δικό του. Μετά υπάρχουν καλοί παίκτες σε μεγάλη ηλικία όπως ο Γιώργος Σαμπελίδης. Ένας πραγματικός ηγέτης στο γήπεδο, έχω συνεργαστεί μαζί του και όπου πάω θα ήθελα πάντα έναν Σαμπελίδη στην ομάδα μου. Τώρα, πάρα πολύ καλός προπονητής αυτήν την στιγμή είναι ο φίλος μου, ο Φώτης Χατζηκυριάκου, ο οποίος φέτος στέφθηκε πρωταθλητής με την ομάδα του Βώλακα. Ένας προπονητής ο οποίος ζει το παιχνίδι όπως το ζω κι εγώ, το αγαπάει αυτό που κάνει, έφτασε στον τελικό κυπέλλου με την Δόξα Δράμας και κατά την γνώμη μου έπαιξε καλύτερα. Του εύχομαι πάντα τέτοια. Θα πω και κάτι άλλο. Πλέον πρέπει σιγά-σιγά να υπάρξει μια αλλαγή γενιάς. Να περάσει η σκυτάλη στους νέους. Σέβομαι την εμπειρία που αποτελεί τεράστιο προσόν στην δουλειά μας, απλά δεν νομίζω ότι είναι καλύτερα να ποντάρεις σε έναν 60χρονο παρά σε έναν 35χρονο νέο και ορεξάτο προπονητή."

Τι θα πρέπει να αλλάξει κατά την γνώμη σου στο δραμινό ποδόσφαιρο;

"Το ποδόσφαιρο της Δράμας και το ποδόσφαιρο γενικά θα πάει καλύτερα όταν θα υπάρχει πάλι αυτό το σκαλοπάτι της μεγάλης ομάδας. Παλιότερα υπήρχε μια Δόξα Δράμας που όλοι οι παίκτες δούλευαν σκληρά για να αναδειχθούν και να παίξουν στην μεγάλη τοπική ομάδα. Πρέπει να υπάρχουν θεμέλια, ακαδημίες. Να είναι όλοι που ασχολούνται με το ποδόσφαιρο γνώστες του αθλήματος. Από τον φροντιστή μέχρι τον πρόεδρο πρέπει όλοι να έχουν το "know-how" και μια ποδοσφαιρική παιδεία!!!

Να υπάρχει υπομονή και ένα αξιοπρεπές πλάνο με παίκτες που θέλουν να προσφέρουν. Να έχουν αυτιά ανοιχτά, να μην κριτικάρουν τον προπονητή και να αρπάζουν τις ευκαιρίες που τους δίνονται. Και για τους γονείς ισχύει το εξής: Να αφήσουν τα παιδιά να κάνουν αυτό που αγαπάνε, να μην πιέζουν να κάνουν κάτι που δεν θέλουν, και να αφήνουν τους προπονητές να δουλέψουν χωρίς παρεκτροπές αν δεν παίζει το παιδί τους."

Πες μας κάτι από τα παλιά...τι σου έχει μείνει στον νου, τι και ποιόν δεν ξεχνάς;

"Θυμάμαι την ακαδημία της Δόξας με 150 παιδιά χωρισμένα σε 4 ομάδες..όταν έγινα συμπαίκτης εκείνα τα ωραία χρόνια με τον Κώστα τον Κυριακίδη, τον Κυριάκο Τοχούρογλου και καλύτερο τον Παρασκευά Άντζα. Έναν τεράστιο παίκτη που το αποδεικνύει και η πορεία του άλλωστε. Μόνο που μιλάω γι αυτόν είναι...τιμή για μένα! Είναι φίλος, ένα χρυσό παιδί χωρίς σταριλίκι και μακάρι να ήταν όλοι σαν αυτόν. Μεγάλη τιμή να τον έχω συμπαίκτη. Σαν προπονητές μου άρεσαν πάρα πολύ, ο Τάσος Κουλαουτζίδης και ο Ηλίας Χατζηελευθερίου. Έχω πάρει τα περισσότερα από αυτούς σε νεαρή ηλικία."

...το ποδόσφαιρο ήταν και είναι παρών στην ζωή του...

Εκτός από "Μουρίνιο της Δράμας" είσαι γνωστός και ως "ο άνθρωπος των επικίνδυνων αποστολών". Έχεις σώσει ουκ ολίγες ομάδες από τον υποβιβασμό. Ποιο είναι το κριτήριο για να προπονήσεις μια ομάδα;

"Θυμάμαι το 1992, όταν είχα προπονητή τον Ηλία Χατζηελευθερίου, είχε έρθει στην μέση της χρονιάς και είχε πει το εξής: "Εγώ δεν πάω ποτέ σε μια ομάδα που δεν έχει στόχους!!" Στόχος δεν είναι μόνο η άνοδος είναι και η σωτηρία. Δηλαδή να αγωνίζεσαι να υπάρχει κάποιος στόχος, ένα κίνητρο. Αυτό ζητάω κι εγώ πάντα. Το κίνητρο! Δηλαδή δεν θα πάω σε μια ομάδα που θέλει να τερματίσει στην μέση. Είτε πρωταθλητισμός ή σωτηρία. Πίστεψε με, μερικές φορές είναι πιο δύσκολο και πιο αγχωτικό να σώσεις μια ομάδα, να την πάρεις από το χέρι. Τι να πω...μου αρέσουν οι προκλήσεις!!!"

*...και όπως αναφέραμε και στην αρχή: ο Βασίλης Σαρακασίδης θα καθίσει από την νέα σεζόν στον πάγκο της Ελπίδας Καλού Αγρού!!!
Μια ομάδα που έχει, όχι μόνο στόχο την άμεση επάνοδο της στην Α' κατηγορία τοπικού πρωταθλήματος της Ε.Π.Σ Δράμας, αλλά και ανθρώπους με το κατάλληλο "know-how" για μια τέτοια αποστολή...
...σίγουρα οι υποδομές θα κάνουν ακόμη ευκολότερο το έργο του Βασίλη. Εμείς από το Μαγαζί...γωνία! και όλο το JimmyJoe Creation Team τον ευχαριστούμε και του ευχόμαστε μια καλή και επιτυχημένη σεζόν!!


Η φωτογράφηση πραγματοποιήθηκε στο σπίτι του Βασίλη για τις ανάγκες της συνέντευξης. Περισσότερες φωτογραφίες στη σελίδα του JimmyJoe Art Gallery στο Facebook μέσω του παρακάτω link:
https://www.facebook.com/jimmyjoeart/